Sąd zasądził taki wyrok biorąc pod uwagę moją ówczesną sytuację byłem od 1.5 roku na bezrobociu . Teraz udało mi się znaleźć pracę i od pół roku pracuje. Otrzymałem wezwanie przez sąd celem chyba odbycia kary. I teraz moje pytanie wykonując obecną prace nie jestem w stanie opracować 25 godzin.
Jedną z kar przewidzianych przez Kodeks karny w art. 32 jest ograniczenie trwania kary ograniczenia wolnościJeżeli ustawa nie stanowi inaczej, kara ograniczenia wolności trwa najkrócej miesiąc, a najdłużej 2 lata. Wymierza się ją w miesiącach i latach (art. 34 § 1 kk).Zasady odbywania kary ograniczenia wolnościKara ograniczenia wolności polega na:obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne;potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd (art. 34 § 1a kk).Obowiązki i potrącenie, o których mowa w powyżej, orzeka się łącznie lub osobno (art. 34 § 1b kk).Kary ograniczenia wolności w postaci obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, nie orzeka się, jeżeli stan zdrowia oskarżonego lub jego właściwości i warunki osobiste uzasadniają przekonanie, że oskarżony nie wykona tego obowiązku (Art. 58 § 2a kk).Obowiązki skazanego związane z karą ograniczenia wolnościW czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany:nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu;ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary (art. 34 § 2 kk).Wymierzając karę ograniczenia wolności, sąd może orzec świadczenie pieniężne (wymienione w art. 39 pkt 7 ll) lub obowiązki, o których mowa w art. 72 § 1 pkt 2–7a, a więc obowiązek:przeproszenia pokrzywdzonego,wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby,wykonywania pracy zarobkowej, do nauki lub przygotowania się do zawodu,powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków odurzających,poddania się terapii uzależnień,poddania się terapii, w szczególności psychoterapii lub psychoedukacji,uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych,powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach,powstrzymania się od kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami w określony sposób lub zbliżania się do pokrzywdzonego lub innych orzekania świadczenia pieniężnego wymienionego z art. 39 pkt 7 oraz wyżej wymienionych obowiązków, stosuje się odpowiednio przepis art. 74 kk mówiący, że czas i sposób wykonania nałożonych obowiązków sąd określa po wysłuchaniu skazanego, a nałożenie obowiązków wymienionych w art. 72 § 1 pkt 6 i 6a, a więc:poddania się terapii uzależnień,poddania się terapii, w szczególności psychoterapii lub psychoedukacji, wymaga nadto zgody skazanego (art. 74 § 1 kk).Jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają, sąd może rozszerzać lub zmieniać obowiązki wymienione w art. 72 § 1 pkt 3–8 albo od wykonania nałożonych obowiązków zwolnić, jak również oddać skazanego pod dozór albo od dozoru zwolnić (art. 74 § 2 kk). Zwolnienie od dozoru może nastąpić także, jeżeli sprawowanie dozoru jest niemożliwe albo znacznie utrudnione z przyczyn niezawinionych przez skazanego (art. 74 § 2a kk).W przypadku gdy skazany został oddany pod dozór lub zobowiązany do wykonywania obowiązków w okresie próby, wniosek o określenie czasu i sposobu wykonania nałożonych obowiązków może złożyć również sądowy kurator zawodowy, a także osoba godna zaufania lub przedstawiciel stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, o której mowa w art. 73 § 1 (art. 74 § 3 kk).Wymiar nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w ramach kary ograniczenia wolnościNieodpłatna, kontrolowana praca na cele społeczne jest wykonywana w wymiarze od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym Potrącenie wynagrodzenia za pracę w ramach kary ograniczenia wolnościPotrącenie wynagrodzenia za pracę może być orzeczone wobec osoby zatrudnionej; w okresie, na jaki zostało orzeczone potrącenie, skazany nie może rozwiązać bez zgody sądu stosunku pracy (art. 35 § 2 kk).Nadzwyczajnie obostrzona kara ograniczenia wolnościNadzwyczajnie obostrzona kara ograniczenia wolności nie może przekroczyć 2 lat ograniczenia wolności (art. 38 § 1 kk).Ograniczenie wolności zamiast kary pozbawienia wolności nieprzekraczającej 8 lat Stosownie do art. 37a kk, jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, można zamiast tej kary orzec grzywnę albo karę ograniczenia czynów, do których ma zastosowanie art. 37a zagrożonych karą pozbawienia wolności powyżej 5 lat nie stosuje się nadzwyczajnego złagodzenia kary (art. 60 § 8 kk).Ograniczenie wolności jak element tzw. kary hybrydowejW sprawie o występek zagrożony karą pozbawienia wolności, niezależnie od dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego w ustawie za dany czyn, sąd może orzec jednocześnie karę pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym 3 miesięcy, a jeżeli górna granica ustawowego zagrożenia wynosi przynajmniej 10 lat – 6 miesięcy, oraz karę ograniczenia wolności do lat 2. W pierwszej kolejności wykonuje się wówczas karę pozbawienia wolności, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 37b kk).W razie orzeczenia wobec skazanego kary pozbawienia wolności oraz kary ograniczenia wolności na podstawie art. 37b (lub art. 87 § 2 Kodeksu karnego), karę ograniczenia wolności kieruje się do wykonania w pierwszej kolejności tylko wówczas, gdy zachodzą przeszkody prawne do niezwłocznego wykonania kary pozbawienia wolności (art. 17a § 1 kkw). W wypadku ustania tychże przeszkód, sąd – niezależnie od tego, czy kara ograniczenia wolności została już w całości wykonana – zawiesza postępowanie wykonawcze dotyczące kary ograniczenia wolności i niezwłocznie kieruje do wykonania karę pozbawienia wolności (§ 2).Zagrożenie karą ograniczenia wolności a odstąpienie od wymierzenia kary przez sądJeżeli przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat albo karą łagodniejszego rodzaju (a więc również karą ograniczenia wolności) i społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli orzeka jednocześnie środek karny, przepadek lub środek kompensacyjny, a cele kary zostaną w ten sposób spełnione (art. 59 kk).Zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie na poczet kary ograniczenia wolnościNa poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając w górę do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności (art. 63 § 1 kk).Zamiana kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na ograniczenie wolnościWobec skazanego na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, który w okresie próby rażąco narusza porządek prawny albo jeżeli uchyla się od uiszczenia grzywny, od dozoru, wykonania nałożonych obowiązków lub orzeczonych środków karnych, środków kompensacyjnych lub przepadku, sąd może, jeżeli cele kary zostaną w ten sposób spełnione, zamiast zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności zamienić ją na karę ograniczenia wolności w formie obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, przyjmując, że jeden dzień kary pozbawienia wolności równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności, albo na grzywnę, przyjmując, że jeden dzień kary pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny. Kara ograniczenia wolności nie może trwać dłużej niż 2 lata (art. 75a § 1 kk).Zamiany takiej nie stosuje się w określonych wypadkach np. wtedy, gdy skazany nie wypełnił obowiązku opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z tym wypadku, jeżeli skazany uchyla się od wykonywania kary ograniczenia wolności lub innych obowiązków, sąd uchyla zamianę i zarządza wykonanie kary pozbawienia wolności (art. 75a § 5 kk).W wypadku uchylenia zamiany i zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności na poczet zarządzonej kary pozbawienia wolności zalicza się dotychczas wykonaną karę ograniczenia wolności, przyjmując, że jeden dzień kary pozbawienia wolności równa się dwóm dniom kary ograniczenia wolności (art. 75a § 6 kk).Zwolnienie skazanego od reszty kary ograniczenia wolnościSkazanego na karę ograniczenia wolności, który odbył przynajmniej połowę orzeczonej kary, przy czym przestrzegał porządku prawnego, jak również wykonał nałożone na niego obowiązki, orzeczone środki karne, środki kompensacyjne i przepadek, sąd może zwolnić od reszty kary, uznając ją za wykonaną (art. 83 kk).Na postanowienie w przedmiocie zwolnienia skazanego od reszty kary ograniczenia wolności (wydane na podstawie art. 83 Kodeksu karnego) przysługuje zażalenie (art. 64a kkw).Wniosku skazanego lub jego obrońcy o zwolnienie od reszty kary ograniczenia wolności złożonego przed upływem 3 miesięcy od wydania poprzedniego postanowienia w tym przedmiocie nie rozpoznaje się aż do upływu tego okresu 66 § 2 kkw).W wypadku zwolnienia skazanego od odbycia reszty kary ograniczenia wolności sądowy kurator zawodowy zawiadamia o tym zakład pracy, placówkę, instytucję lub organizację, w której skazany odbywał karę (§ 3).Zatarcie skazanie przy ograniczeniu wolnościW razie skazania na karę ograniczenia wolności zatarcie skazania następuje z mocy prawa z upływem 3 lat od wykonania lub darowania kary albo od przedawnienia jej wykonania (Art. 107 § 4 kk).Postępowanie nakazowe a zagrożenie karą ograniczenia wolnościW sprawach, w których prowadzono dochodzenie, uznając na podstawie zebranego w postępowaniu przygotowawczym materiału, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, sąd może w wypadkach pozwalających na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub grzywny wydać wyrok nakazowy (art. 500 § 1 kpk).Cel wykonania kary ograniczenia wolnościWykonanie kary ograniczenia wolności ma na celu wzbudzenie w skazanym woli kształtowania jego społecznie pożądanych postaw, w szczególności poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego (art. 53 § 1 kkw).Skazany ma obowiązek sumiennie wykonywać ciążące na nim obowiązki, a w miejscu pracy lub pobytu przestrzegać ustalonych zasad zachowania, porządku i dyscypliny (§ 2 kkw).Miejsce wykonania kary ograniczenia wolnościKarę ograniczenia wolności wykonuje się w miejscu stałego pobytu lub zatrudnienia skazanego albo w niewielkiej odległości od tego miejsca, chyba że ważne względy przemawiają za wykonaniem kary w innym miejscu (art. 54 kkw).Orzekanie w sprawach dotyczących wykonania kary ograniczenia wolnościNadzór nad wykonywaniem kary ograniczenia wolności oraz orzekanie w sprawach dotyczących wykonania tej kary należą do sądu rejonowego, w którego okręgu kara jest lub ma być wykonywana (Art. 55 § 1 kkw).Czynności związane z organizowaniem i kontrolowaniem wykonywania kary ograniczenia wolności oraz obowiązków nałożonych na skazanego odbywającego tę karę wykonuje sądowy kurator zawodowy. Przepisy o dozorze i kuratorze sądowym stosuje się tu odpowiednio (§ 2).Podmioty na rzecz których wykonywana jest nieodpłatna, kontrolowana praca na cele społeczne w ramach kary ograniczenia wolnościW celu wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne sąd przesyła odpis orzeczenia właściwemu sądowemu kuratorowi zawodowemu (Art. 56 § 1 kkw).Właściwy wójt, burmistrz lub prezydent miasta, zwani dalej „właściwym organem gminy”, wyznacza miejsca, w których może być wykonywana nieodpłatna, kontrolowana praca na cele społeczne. Podmioty, dla których organ gminy, powiatu lub województwa jest organem założycielskim, a także państwowe lub samorządowe jednostki organizacyjne oraz spółki prawa handlowego z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa lub gminy, powiatu bądź województwa, mają obowiązek umożliwienia skazanym wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne (Art. 56 § 1 kkw).Praca skazanego może być także wykonywana na rzecz instytucji lub organizacji reprezentujących społeczność lokalną oraz w placówkach oświatowo-wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, podmiotach leczniczych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, fundacjach, stowarzyszeniach i innych instytucjach lub organizacjach użyteczności publicznej, niosących pomoc charytatywną, za ich zgodą, a także na rzecz innych podmiotów niż wymienione, którym powierzono w dowolny sposób wykonywanie zadań własnych gminy (o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1–3, 4–6 lub 7–15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym).Dni w które może odbywać się wykonywanie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w ramach ograniczenia wolnościWykonywanie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne może odbywać się także w dni ustawowo wolne od pracy i dni wolne od pracy u danego podmiotu, na rzecz którego jest ona wykonywana (art. 57a § 3 kkw).Praca na cele społeczne a ubezpieczenie od nieszczęśliwych wypadkówWydatki związane z ubezpieczeniem następstw nieszczęśliwych wypadków skazanych, wykonujących nieodpłatną, kontrolowaną pracę na cele społeczne oraz pracę społecznie użyteczną, ponosi Skarb Państwa (Art. 56a § 1 kkw).Pouczenia dla skazanego na karę ograniczenia wolnościSądowy kurator zawodowy w terminie 7 dni od doręczenia orzeczenia wzywa skazanego oraz poucza go o prawach i obowiązkach oraz konsekwencjach wynikających z uchylania się od odbywania kary, a także określa, po wysłuchaniu skazanego, rodzaj, miejsce i termin rozpoczęcia pracy, o czym niezwłocznie informuje właściwy organ gminy i podmiot, na rzecz którego będzie wykonywana praca (Art. 57 § 1 kkw).Brak zgody skazanego na podjęcie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczneW wypadku gdy skazany nie stawi się na wezwanie sądowego kuratora celem pouczenia lub pouczony o prawach, obowiązkach i konsekwencjach związanych z wykonywaniem nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne oświadczy sądowemu kuratorowi zawodowemu, że nie wyraża zgody na podjęcie pracy, kurator kieruje do sądu wniosek o orzeczenie kary zastępczej (art. 57 § 2 kkw). Następuje to również, gdy skazany nie podejmie pracy w wyznaczonym terminie lub w inny sposób uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności lub wykonania ciążących na nim rodzaju, miejsca lub terminu rozpoczęcia pracy przy ograniczeniu wolnościZmiana rodzaju, miejsca lub terminu rozpoczęcia pracy może nastąpić na podstawie decyzji sądowego kuratora zawodowego w szczególnie uzasadnionych wypadkach; przepis § 1 stosuje się odpowiednio (art. 57 § 4 kkw).Rozpoczęcie odbywania kary ograniczenia wolności Rozpoczęcie odbywania kary w formie obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne następuje w dniu, w którym skazany przystąpił do wykonywania wskazanej pracy (art. 57a § 1 kkw).Rozpoczęcie odbywania kary w formie potrącenia od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd, następuje w pierwszym dniu okresu, w którym dokonuje się potrącenia skazanemu z wynagrodzenia za pracę (§ 2).Kontrolowanie pracy skazanego na karę ograniczenia wolnościWłaściwy organ gminy informuje sądowego kuratora zawodowego o wyznaczonych dla skazanych miejscach pracy, rodzaju pracy oraz osobach odpowiedzialnych za organizowanie pracy i kontrolowanie jej przebiegu (art. 58 § 1 kkw). Osoby te obowiązane są do niezwłocznego informowania sądowego kuratora zawodowego o istotnych okolicznościach dotyczących przebiegu pracy i zachowania się skazanego, a w szczególności o terminie rozpoczęcia i zakończenia pracy, liczbie godzin przepracowanych przez skazanego, rodzaju wykonywanej przez niego pracy, niezgłoszeniu się do pracy, niepodjęciu przydzielonej pracy, przeszkodzie uniemożliwiającej wykonanie pracy, opuszczeniu pracy bez usprawiedliwienia, każdym przypadku niesumiennego wykonywania pracy oraz uporczywego nieprzestrzegania ustalonego porządku i dyscypliny pracy (art. 58 § 2 kkw).Potrącenie określonej części wynagrodzenia za pracę w ramach kary ograniczenia wolnościJeżeli w stosunku do skazanego zatrudnionego, zamiast obowiązku wykonywania wskazanej pracy, orzeczono potrącanie określonej części wynagrodzenia za pracę, sąd przesyła odpis orzeczenia zakładowi pracy zatrudniającemu skazanego, podając jednocześnie, na czyją rzecz mają być dokonywane potrącenia i dokąd powinny być wpłacane, a nadto wskazując, z jakich składników wynagrodzenia za pracę i w jaki sposób należy ich dokonywać (art. 59 § 1 kkw). Wypłacając wynagrodzenie skazanemu, potrąca się określoną w orzeczeniu część wynagrodzenia i bezzwłocznie przekazuje potrąconą kwotę stosownie do otrzymanych wskazań, zawiadamiając o tym sąd. Koszty związane z przekazywaniem tych kwot odlicza się od dokonywanych potrąceń (§ 2).Obowiązek udzielania wyjaśnień przez skazanego na karę ograniczenia wolnościSąd, a także sądowy kurator zawodowy mogą w każdym czasie żądać od skazanego wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary ograniczenia wolności i w tym celu wzywać skazanego do osobistego stawiennictwa (art. 60 kkw).Zmniejszenie orzeczonej liczbę godzin wykonywanej pracy w ramach ograniczenia wolności lub zmiana obowiązkówSąd może w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać nałożone obowiązki (o których mowa w art. 34 § 3 kk – obowiązki nakładane na skazanego w okresie warunkowego zawieszenia wykonania kary § 1 pkt 2–7a) albo od wykonania tych obowiązków zwolnić. Następuje to pod warunkiem, że przemawiają za tym względy wychowawcze (art. 61 § 1 kkw). Z tych samych względów sąd może zmniejszyć orzeczoną liczbę godzin wykonywanej pracy w stosunku miesięcznym lub wysokość miesięcznych potrąceń z wynagrodzenia za pracę, jednak nie więcej niż do granicy ustawowego minimum określonego w art. 34 § 1a pkt 4 i art. 35 § 1 Kodeksu karnego (potrącenie od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym; od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne).Na postanowienia sądu przysługuje przez sąd godzin nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w innych okresach niż miesięcznyZ ważnych względów, w szczególności uzasadnionych wykonywaną przez skazanego pracą zarobkową lub stanem zdrowia, sąd, na wniosek skazanego, może ustalić rozliczenie godzin nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w innych okresach niż miesięczny, nie przekraczając okresu orzeczonej kary ani orzeczonej łącznej liczby godzin wykonywanej pracy w tym okresie (art. 63b § 1 kkw). Sąd powinien rozpoznać wniosek w tym przedmiocie w terminie 14 dni od dnia jego złożenia. Na postanowienie sądu przysługuje formy obowiązku wykonywania pracy W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może zmienić formę obowiązku wykonywania pracy, przyjmując 20 godzin pracy na cele społeczne za równoważne 10% wynagrodzenia za pracę. Orzeczona praca nie może przekroczyć 40 godzin w stosunku miesięcznym (art. 63a § 1 kkw).Na postanowienie w przedmiocie zmiany formy wykonania obowiązku pracy przysługuje zażalenie (§ 2).Odroczenie wykonania kary ograniczenia wolnościSąd może odroczyć wykonanie kary ograniczenia wolności na czas do 6 miesięcy, jeżeli natychmiastowe wykonanie kary pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki (art. 62 § 1 kkw).Sąd może odwołać odroczenie wykonania kary ograniczenia wolności w razie ustania przyczyny, dla której zostało udzielone, lub w wypadku, gdy skazany nie korzysta z odroczenia kary zgodnie z celem, w jakim zostało udzielone, albo rażąco narusza porządek prawny (§ 3).Na postanowienie w przedmiocie odroczenia oraz odwołania odroczenia wykonania kary ograniczenia wolności przysługuje zażalenie (§ 4).Ograniczenie wolności a powołanie skazanego do czynnej służby wojskowejSąd odracza wykonanie kary ograniczenia wolności w razie powołania skazanego do czynnej służby wojskowej, do czasu ukończenia tej służby. Wobec takiego skazanego sąd może zastosować odpowiednio przepisy:336 § 3 kk stanowiący, że sąd po zapoznaniu się z opinią dowódcy jednostki może zwolnić od kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 6 miesięcy, jeżeli okres odroczenia trwał co najmniej 6 miesięcy, a żołnierz w tym okresie wyróżnił się w wykonywaniu obowiązków służbowych albo wykazał się odwagą (art. 62 § 1 kkw) i336 § 4 kk stanowiący, że sąd może zwolnić od kary, nawet gdy okres odroczenia trwał krócej, jeżeli przemawiają za tym szczególnie ważne skazanego a wykonanie kary ograniczenia wolności – przerwa w odbywaniu karyJeżeli stan zdrowia skazanego uniemożliwia wykonanie kary ograniczenia wolności, sąd udziela przerwy w odbywaniu kary do czasu ustania przeszkody (art. 63 § 1 kkw).Sąd może udzielić przerwy w odbywaniu kary ograniczenia wolności do roku ze względów, o których mowa w art. 62 § 1, a więc sytuacji, w której wykonywanie kary pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki (art. 63 § 2 kkw).Udzielenie przerwy w wykonaniu kary ograniczenia wolności ma zastosowanie tylko wtedy, gdy skazany przystąpił i rozpoczął już odbywanie tej kary (tak: K. Maksymowicz, Przerwa w wykonywaniu kary ograniczenia wolności: Nowa kodyfikacja prawa karnego, t. IV, red. L. Bogunia, Wrocław 1999, s. 263).Art. 63. § 3 kkw przewiduje, że przepisy art. 62 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Oznacza to, że*:Sąd może odwołać przerwę w wykonaniu kary ograniczenia wolności w razie ustania przyczyny, dla której została udzielona, lub w wypadku, gdy skazany nie korzysta z przerwy zgodnie z celem, w jakim została udzielona, albo rażąco narusza porządek prawny,Sąd może zwolnić od kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 6 miesięcy, jeżeli okres przerwy trwał co najmniej 6 miesięcy, a skazany w tym okresie wyróżnił się poprawnym zachowaniem,Sąd może zwolnić od kary, nawet gdy okres odroczenia trwał krócej, jeżeli przemawiają za tym szczególnie ważne w postanowieniu powinien określić czas, na jaki udziela przerwyW sytuacji gdy nie jest możliwe ustalenie prawdopodobnego czasu trwania przeszkody, sąd powinien rozważyć zawieszenie postępowania wykonawczego na podstawie art. 15 § 1 kkw. albo zwolnienia skazanego od reszty kary na mocy art. 83 kk (skazanego na karę ograniczenia wolności, który odbył przynajmniej połowę orzeczonej kary, sąd może zwolnić z odbycia reszty kary, uznając ją za wykonaną) (tak: S. Lelental, Komentarz 2010, s. 295).Niewykonanie pełnego wymiaru pracy albo niedokonanie całości potrąceń z wynagrodzenia za pracę przy ograniczeniu wolnościW razie niewykonania pełnego wymiaru pracy albo niedokonania całości potrąceń z wynagrodzenia za pracę lub niewykonania innych obowiązków sąd orzeka o tym, czy i w jakim zakresie karę tę uznać za wykonaną ze względu na osiągnięte cele kary (art. 64 § 1 kkw).Jeżeli natomiast ustawa przewiduje zaliczenie dotychczas wykonanej kary ograniczenia wolności na poczet innej kary, sąd orzeka o tym, jaki okres kary ograniczenia wolności podlega zaliczeniu, biorąc pod uwagę zakres wykonania obowiązków i potrąceń oraz czas, który upłynął od rozpoczęcia odbywania kary ograniczenia wolności w określonej formie (§ 2).Na postanowienie w przedmiocie okresu dotychczas wykonanej kary ograniczenia wolności podlegającej zaliczeniu na poczet innej kary, przysługuje zażalenie (Art. 64a kkw).Zastępcza kara pozbawienia wolności za uchylanie się od odbywania kary ograniczenia wolnościJeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności, sąd zarządza, a jeżeli uchyla się on od świadczenia pieniężnego lub obowiązków orzeczonych na podstawie art. 34 § 3 Kodeksu karnego, sąd może zarządzić wykonanie zastępczej kary pozbawienia razie gdy skazany wykonał część kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze odpowiadającym karze ograniczenia wolności pozostałej do wykonania, przyjmując, że jeden dzień zastępczej kary pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności (art. 65 § 1 kkw).Jeżeli ustawa nie przewiduje za dane przestępstwo kary pozbawienia wolności, górna granica zastępczej kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 6 miesięcy (§ 2). W posiedzeniu sądu ma prawo wziąć udział prokurator, sądowy kurator zawodowy, skazany oraz jego obrońca (§ 3). Na postanowienie w przedmiocie kary zastępczej przysługuje zażalenie (§ 4).Wstrzymanie wykonania zastępczej kary pozbawienia wolnościSąd może w każdym czasie wstrzymać wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wypadku, gdy skazany oświadczy na piśmie, że podejmie odbywanie kary ograniczenia wolności i podda się rygorom z nią związanym; wstrzymanie następuje do czasu wykonania orzeczonej kary ograniczenia wolności (Art. 65a § 1 kkw). Jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności (§ 2). Niedopuszczalne jest ponowne wstrzymanie wykonania tej samej zastępczej kary pozbawienia wolności na tejże podstawie (§ 6).W powyższych wypadkach sąd określa wymiar pozostałej do odbycia kary ograniczenia wolności lub zastępczej kary pozbawienia wolności, kierując się zasadami określonymi w art. 65 § 1 i 2, a więc w razie gdy skazany wykonał część kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze odpowiadającym karze ograniczenia wolności pozostałej do wykonania, przyjmując, że jeden dzień zastępczej kary pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności, a jeżeli ustawa nie przewiduje za dane przestępstwo kary pozbawienia wolności, górna granica zastępczej kary pozbawienia wolności nie może przekroczyć 6 miesięcy (§ 3).W posiedzeniu mającym za przedmiot zarządzenie wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności (§ 2), ma prawo wziąć udział prokurator, sądowy kurator zawodowy, skazany oraz jego obrońca. Na postanowienie w przedmiocie wstrzymania i zarządzenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności oraz określenia wymiaru pozostałej do odbycia kary przysługuje zażalenie (§ 5).Uprawnienia kuratora sądowegoOrzekanie w przedmiocie zmian formy wykonywania kary ograniczenia wolności oraz w przedmiocie wykonania kary zastępczej, a także zwolnienia od reszty kary może nastąpić również na wniosek sądowego kuratora zawodowego (Art. 66 § 1 kkw). § zaswiadczenie o niekaralnosci (odpowiedzi: 3) witam otóz mam takie pytani,jakis czas temu dostalem wyrok nakazowy za wykroczenie drogowe i zakaz prowadzenia pojazdow na 6msc+kara grzywny.i w § Zaswiaczenie o niekaralnosci (odpowiedzi: 3) Witam mam pytanie byłem po zaświadczenie o niekaralności i niestety owego zaświadczenia nie Najpierw Robert Frycz (Antykomor), a ostatnio biskup Piotr Jarecki zostali ukarani ograniczeniem wolności w postaci pracy społecznej. Co to za kara i co to za praca? Skazani „na roboty” nie pracują w ubraniach z literami ZK na plecach pod okiem klawiszy i nie trafiają do więzienia. Orzeczono im karę ograniczenia wolności, w ramach której mają obowiązek świadczenia nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne. Sądy rejonowe w 2011 r. za drobne przestępstwa na tę karę (dalej skazały 50,3 tys. osób, a za popełnione wykroczenia – 35 tys. osób. Na skazanych, w zależności od stopnia ich winy, sędziowie nałożyli obowiązek społecznej pracy w wymiarze 20–40 godzin w miesiącu przez okres od 1 do 12 miesięcy. Dołączyło do nich kilkanaście tysięcy osób, którym sędziowie zamienili wcześniej zasądzone i niezapłacone grzywny na obowiązek pracy. W sumie w 2011 r. sądy opuściła potężna 100-tys. armia przymusowych „społeczników”. – W moim okręgu sądowym większość z nich to „kolarze”, przyłapani ma jeździe pijani rowerzyści, najczęściej z popegeerowskich wiosek objętych strukturalnym bezrobociem – przyznaje Krzysztof Gierszyński, zastępca kuratora okręgowego w Sądzie Okręgowym w Słupsku. – Reszta to alimenciarze, kłusownicy, osoby fałszujące dokumenty, by wyłudzić kredyty czy telefony komórkowe, oraz przywłaszczające sobie cudze mienie o małej wartości. Niekiedy było to mienie prawie bez wartości, ale wyrok musiał zapaść. Słupscy kuratorzy pamiętają karę 20 godzin społecznej pracy, orzeczoną za przywłaszczenia w markecie owocu kiwi wartego 60 gr. Przeglądając obwieszczenia sądowe i prasowe relacje z sądów, można znaleźć i inne powody skazywania na Wymierzono ją pływaczce winnej spowodowania wypadku drogowego ze skutkiem śmiertelnym, reżyserowi filmowemu za znęcanie się nad żoną, księdzu spod Rawy Mazowieckiej za zakłócanie ciszy nocnej biciem w kościelne dzwony, białostockim skinom za zakłócenie Marszu Jedności, twórcy internetowego portalu zniesławiającego prezydenta RP Antykomorowi oraz warszawskiemu biskupowi za jazdę po pijanemu i wypadek (w tym ostatnim przypadku jest to na razie propozycja dobrowolnego poddania się karze, wyroku nie zatwierdził jeszcze sąd). Niektóre z tych ostatnich orzeczeń nie są jeszcze prawomocne i w drugiej instancji mogą się nie utrzymać. Świadczą one też o tym, że orzekana jest wobec obywateli o różnym materialnym statusie i społecznej pozycji. I dziś częściej niż kiedyś o takich wyrokach wobec znanych i majętnych nawet osób będziemy słyszeć. Po ubiegłorocznej nowelizacji przepisów karnych od stycznia br. nie można się już wykupić od świadczenia pracy społecznej zastępczą karą grzywny, co wcześniej było dość częstą praktyką wśród skazanych, których było na to stać. Zasądzone przez sąd godziny społecznej pracy trzeba odpracować (chyba że komuś przy braku dostatecznej kontroli uda się podstawić „murzyna” – takie przypadki już odnotowano). Jeśli odmówimy świadczenia nieodpłatnej społecznej pracy, sąd wymierzy nam zastępczą karę pobytu w więzieniu, przyjmując, że jeden dzień kary pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom ograniczenia wolności. Inaczej uległby zatarciu sens samej która zgodnie z wolą ustawodawcy „ma na celu wzbudzenie w skazanym woli kształtowania jego społecznie pożądanych postaw, w szczególności poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego” (art. 53 kkw). Krytycy karania pracą społeczną zwracają uwagę, że w praktyce obejmuje zajęcia, które wykonują bezrobotni w ramach tzw. prac interwencyjnych. Trudności w znalezieniu miejsca pracy dla skazanych na skłoniły radnych z Kolna do przyjęcia uchwały, iż karę tę w miejscowym Przedsiębiorstwie Usług Komunalnych odbywać będą tylko osoby mieszkające w tym mieście. Obowiązek wskazywania miejsca pracy dla skazanych ustawodawca nałożył na samorządy. Do 15 października każdego roku prezesi sądów rejonowych muszą się zwrócić do marszałków województw, starostów, prezydentów, burmistrzów i wójtów o decyzję w tej sprawie. Prezesi z góry muszą przewidzieć, ilu skazanych na i z jakim ogólnym wymiarem godzin kary pracy w kolejnym roku opuści sądowe sale! Szefowie samorządów muszą z kolei wskazać sądowej służbie kuratorskiej podmioty gotowe przyjąć „społeczników” do pracy. Prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz sądom warszawskim w 2012 r. wskazała 132 takie miejsca. Małe gminy i miasta mają problem ze znalezieniem choćby jednego. Niedawna kontrola NIK wypatrzyła, że burmistrz Iławy, mimo wezwań prezesa sądu rejonowego, przez parę lat nie wskazał miejsca pracy dla skazanych na Tłumaczył to ogólną niechęcią do zatrudniania „społeczników”. Łamiąc prawo, skazanych kierowano do wskazanych przez burmistrza dwóch prywatnych spółek. NIK ustalił, że w okresie objętym kontrolą trafiło tam 653 skazanych, którzy nieodpłatnie przepracowali 31 423 godziny. Z raportu NIK nie wynika, aby te spółki przekazały na publiczny cel kwotę będącą równowartością tej pracy. Przeglądając statystyki orzeczeń wydawanych przez sądy w ostatnim dziesięcioleciu, łatwo zauważyć, że o ile w latach 2002–04 liczba skazanych na za przestępstwa dość szybko urosła z 34,3 tys. do 72,2 tys. osób, o tyle następnie zaczęła spadać do poziomu 40,7 tys. w 2008 r. Potem znów stopniowo rosła. Skąd to załamanie w latach 2005–08, skoro samo prawo karne nie było zasadniczo zmieniane? Przyczyny są co najmniej dwie: spadająca liczba kar ogółem orzekanych w sądach rejonowych oraz to, że od października 2005 r. do listopada 2007 r. resortem sprawiedliwości kierował minister Zbigniew Ziobro, orędownik surowej polityki karnej lansowanej przez PiS. Na polityczne zapotrzebowanie „odpowiedzieli” sędziowie, kierując (proporcjonalnie do liczby osądzonych spraw) więcej sprawców do więzień i orzekając mniej Statystyka pokazuje też ogromne dysproporcje orzekania przez sądy w różnych okręgach. Skoro w sądach okręgu słupskiego 32 proc. spraw kończy się orzeczeniem a w sądach rejonowych podległych Sądowi Okręgowemu w Bielsku-Białej 2–3 proc., to można wręcz mówić o prowadzeniu odmiennej polityki karania w różnych częściach Polski. Pytani o to urzędnicy Ministerstwa Sprawiedliwości nie potrafią wyjaśnić tego fenomenu. Sędzia Dariusz Dumanowski, prezes Sądu Okręgowego w Słupsku, mówi, że to nie żaden fenomen, lecz lata pozytywistycznej pracy z sędziami, kuratorami i samorządami. – Wszyscy rozumiemy, że za drobne winy ludzi nie należy wychowywać przez wsadzanie do kryminału, ale przez pracę na rzecz lokalnej społeczności. Rzecznik Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej sędzia Jarosław Sablik jest zaskoczony ostatnim miejscem jego okręgu w statystyce orzekanych – Miejsc, gdzie skazanych przyjmą do pracy, mamy nawet sporo, ale sędziowie też wiedzą, że u nas – może to specyfika regionu – możliwość skutecznego wykonania tej kary jest niewielka, bo większość skazanych gdzieś pracuje, choćby dorywczo. Mała jest możliwość skierowania ich do kontrolowanej pracy społecznej w soboty i niedziele, bo trzeba by wtedy opłacić ich opiekunów. Stąd więcej jest u nas kar pozbawienia wolności, ale w zawieszeniu. „Społecznicy” najczęściej pracują przy pracach porządkowych, z miotłą lub łopatą w ręku. Strzygą komunalne trawniki, jesienią grabią liście, zimą odgarniają śnieg. Sporo wykonuje prace porządkowe w szpitalach, domach pomocy społecznej, schroniskach dla bezdomnych i dla zwierząt. – Nieznoszącego dzieci „przemocowca” nie skieruję do szkoły czy przedszkola – mówi kurator Gierszyński. – Znajdę mu pracę w sortowni odpadów komunalnych. Jeśli ktoś ma przydatne akurat kwalifikacje, to karę odpracuje w swoim zawodzie. W Kobylnicy pod Słupskiem skazany stolarz odnowił ławki w szkole. Problem jest ze skazanymi z wysokimi kwalifikacjami i wyższą pozycją społeczną. Wobec prawa wszyscy są równi i w zasadzie nawet lekarz skazany na powinien w ramach wykonywania orzeczonej kary zamiatać ulicę, przy której mieszka. Ale czy powinno się egzekwować od chirurga, zegarmistrza czy pianisty kilkaset godzin pracy przy kopaniu rowów? Ów dylemat twórczo rozwikłał w 2007 r. zarząd województwa mazowieckiego, kierowany przez marszałka Adama Struzika, z zawodu lekarza. Przyjął uchwałę o wyznaczeniu szpitala w Ciechanowie jako miejsca wykonywania społecznej pracy przez skazane na pielęgniarki i lekarzy. Statystyki mówią, że zaledwie dla kilkudziesięciu skazanych na nie daje się znaleźć pracy. Różnie jest też potem z jej dyscypliną, mimo iż prawo dopuszcza możliwość skrócenia kary w przypadku sumiennego wykonywania pracy. Nawet w okręgu słupskim 28 proc. tych kar nie udaje się pomyślnie zakończyć i trzeba stosować karę zastępczą w postaci odsiadki. Lepsze rezultaty osiąga się we Wrocławiu, gdzie w samorządowym Centrum Integracji Społecznej koordynatorem programu „Praca dla lokalnej społeczności” jest Romuald Gebel. – W mojej ocenie co piąty skazany w różny sposób stara się unikać odpracowywania zasądzonych godzin, choć dla każdego staram się znaleźć pracę odpowiadającą jego kwalifikacjom. Informatyk pomógł pisać program komputerowy dla Centrum, księgowa została wysłana do jednej z fundacji, by uporządkowała tam rachunki. Prawnik przez tyle godzin, ile sąd nakazał, udzielał obywatelom bezpłatnych porad. Minister sprawiedliwości Jarosław Gowin zapowiedział, że podejmie kroki, aby sędziowie w znacznie większym stopniu orzekali kary nieizolacyjne. Do więzień nie mają trafiać pijani rowerzyści (dziś siedzi ich ok. 4,5 tys.). Myśli się o poszerzeniu katalogu orzekanych kar. Warto tu skorzystać z podpowiedzi praktyków, kuratorów i samorządowców. Bo jak mówi Romuald Gebel, każdy skazany to osoba z innymi problemami i zapatrywaniami na wykonanie wyroku. Przekrój społeczny jest bardzo szeroki. I wyzwaniem dla wszystkich instytucji jest to, aby każdy sumiennie odbył karę. I aby nie była to kosztowna fikcja.Postępowanie nakazowe w postępowaniu cywilnym. W postępowaniu cywilnym postępowanie nakazowe regulowane jest przez przepisy art. 484 1 -497 Kodeksu postępowania cywilnego [1], zastosowanie znajdują w nim również art. 480 1 -480 4 tegoż kodeksu, które są wspólne dla postępowania nakazowego oraz postępowaniu upominawczego.
Pytanie z dnia 03 września 2021 Dostałam wyrok nakazowy,gdzie jest napisane,że mam odrobić społecznie 30H w stosunku wyjechać w celach będę musiała odrabiać te prace i czy mogę w ogóle Po pewnym czasie od uprawomocnienia się nakazu ( od 14 dni do 2 miesiecy zazwyczaj) skontaktuje się z Panią kurator zawodowy i wskaże gdzie i kiedy należy wykonywać prace. W takiej sytuacji wyjazd za granicę ( bo rozumiem ze o taki wyjazd chodzi) grozi zamianą kary ograniczenia wolności na zastepcza karę pozbawienia wolności. Z powazaniem: adw Janusz Sawicki Wysłano podziękowanie do {[ success_thanks_name ]} {[ e ]} Czy uznajesz odpowiedź za pomocną? {[ total_votes ? getRating() : 0 ]}% uznało tę odpowiedź za pomocną ({[ total_votes ]} głosów) Podziękowałeś prawnikowi {[ e ]} Wysłaliśmy znajomemu Twoją rekomendację Dzień dobry, W celu wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne sąd przesyła odpis orzeczenia skazującego na taką karę - właściwemu sądowemu kuratorowi zawodowemu. Kurator ten, w terminie 7 dni od doręczenia orzeczenia, wzywa skazanego oraz poucza go o prawach i obowiązkach oraz konsekwencjach wynikających z uchylania się od odbywania kary, a także określa, po wysłuchaniu skazanego, rodzaj, miejsce i termin rozpoczęcia pracy. W wypadku gdy skazany nie stawi się na wezwanie lub pouczony o prawach, obowiązkach i konsekwencjach związanych z wykonywaniem nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne oświadczy kuratorowi zawodowemu, że nie wyraża zgody na podjęcie pracy, kurator kieruje do sądu wniosek o orzeczenie zastępczej kary pozbawienia wolności. Pozdrawiam. Wysłano podziękowanie do {[ success_thanks_name ]} {[ e ]} Czy uznajesz odpowiedź za pomocną? {[ total_votes ? getRating() : 0 ]}% uznało tę odpowiedź za pomocną ({[ total_votes ]} głosów) Podziękowałeś prawnikowi {[ e ]} Wysłaliśmy znajomemu Twoją rekomendację Chcę dodać odpowiedź Jeśli jesteś prawnikiem zaloguj się by odpowiedzieć temu klientowi Jeśli Ty zadałeś to pytanie, możesz kontynuować kontakt z tym prawnikiem poprzez e-mail, który od nas otrzymałeś. Nie znalazłeś wyżej odpowiedzi na swój problem?
Zatem, będąc skazanym za wykroczenie z art. 92 § 1 K.w. na karę grzywny, nie zostanie Pan wpisany do Krajowego Rejestru Karnego. Skoro natomiast nie będzie Pan w nim widniał, uzyska Pan z KRK zaświadczenie o niekaralności z zaznaczeniem, że nie figuruje Pan w Rejestrze. Takie zaświadczenie bywa wymagane przy staraniu się o pracę.
W wyniku przeszukania mieszkania na podstawie niezwiązanego z tematem nakazu prokuratorskiego policja znalazła u mnie susz marihuany. Przyjąłem podczas przesłuchania warunki kary (ustalone na komendzie z prokuratorem) – 50 stawek x 20 zł i koszty sądowe. Nie mam bowiem czasu na chodzenie po sądach z racji pracy. Teraz otrzymałem akt oskarżenia z datą sprzed 2 miesięcy z przekreślonymi ustaleniami, a zaraz później wyrok nakazowy. Kara w nim jest dwukrotnie wyższa! Czy mogę odwołać się od tego wyższego wyroku nakazowego? Jak wnieść sprzeciw, skoro tak późno dostałem te dokumenty? W pierwszej kolejności sięgnąć należy do przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego, zwanej dalej także „ Warunki wydania wyroku nakazowego Zgodnie z przepisami „w sprawach, w których prowadzono dochodzenie, uznając na podstawie zebranego w postępowaniu przygotowawczym materiału, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, sąd może w wypadkach pozwalających na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub grzywny wydać wyrok nakazowy” (art. 500). Przy czym sąd może wydać wyrok nakazowy, jeżeli na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości. Sąd wydaje wyrok nakazowy na posiedzeniu bez udziału stron. Wniesienie sprzeciwu od wyroku nakazowego Od takiego wyroku nakazowego przysługuje Panu prawo wniesienia sprzeciwu. Sprzeciw jest środkiem zaskarżenia wobec wyroku nakazowego. Wniesienie sprzeciwu skutkuje tym, że wyrok nakazowy automatycznie traci moc, a sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych (art. 506 „Art. 506 § 1. Oskarżonemu i oskarżycielowi przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do sądu, który wydał wyrok nakazowy, w terminie zawitym 7 dni od doręczenia tego wyroku. § 2. Prezes sądu odmawia przyjęcia sprzeciwu, jeżeli został wniesiony po terminie lub przez osobę nieuprawnioną. § 3. W razie wniesienia sprzeciwu wyrok nakazowy traci moc; sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach ogólnych. § 4. (uchylony). § 5. Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej. § 6. Sąd rozpoznający sprawę po wniesieniu sprzeciwu nie jest związany treścią wyroku nakazowego, który utracił moc”. Zatem jeżeli nie zgadza się Pan z wyrokiem czy też z samą karą, to może Pan zawsze wnieść sprzeciw. W takiej sytuacji sprawa będzie toczyła się na ogólnych zasadach. W szczególności najprawdopodobniej zostanie wyznaczona rozprawa, na której sąd będzie przeprowadzał dowody (np. przesłuchanie oskarżonego, przesłuchanie świadków etc.). Podkreślam ten fakt, gdyż wskazał Pan uprzednio, że nie ma Pan czasu ze względów zawodowych na „chodzenie po sądach”. Wnosząc sprzeciw, musi Pan zdawać sobie sprawę, że dalsze czynności będą w sprawie prowadzone i może być Pan wzywany do sądu. Pytał Pan dalej o szanse na odwołanie się. Trudno na to pytanie udzielić konkretnej odpowiedzi. W jakimś stopniu szanse zawsze się pojawiają, a chociażby już z tego powodu, że sprawa będzie toczyła się na ogólnych zasadach. Zauważyć jednak należy, że zgodnie z art. 500 § 3 sąd może wydać wyrok nakazowy, jeżeli na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości. „Art. 500 § 1. W sprawach, w których prowadzono dochodzenie, uznając na podstawie zebranego w postępowaniu przygotowawczym materiału, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, sąd może w wypadkach pozwalających na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub grzywny wydać wyrok nakazowy. § 2. W postępowaniu nakazowym stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu zwyczajnym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. § 3. Sąd może wydać wyrok nakazowy, jeżeli na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości. § 4. Sąd wydaje wyrok nakazowy na posiedzeniu bez udziału stron”. Wobec tego sąd, wydając wyrok nakazowy, pośrednio przyznał, że nie miał żadnych wątpliwości co do okoliczności związanych z popełnieniem czynu oraz z Pana winą. Tak też przyjmuje się w orzecznictwie: „postępowanie nakazowe jest instytucją prawa procesowego, której stosowanie zastrzeżono do najbardziej oczywistych przypadków, to znaczy takich, w których zebrany materiał dowodowy jest tak jednoznaczny, że nie nasuwa żadnych istotnych zastrzeżeń, co do winy i okoliczności popełnienia zarzuconego czynu. Wymóg ten oznacza w szczególności brak wątpliwości co do tak zasadniczych kwestii, jak realizacja przez oskarżonego wszystkich znamion zarzuconego mu czynu wymienionych w konkretnym przepisie typizującym dane przestępstwo, jak również wyczerpanie pozostałych warunków odpowiedzialności karnej, ujętych w części ogólnej kodeksu karnego. Tylko wówczas można bowiem przyjąć, że »okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości«. W przeciwnym wypadku konieczne staje się rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych” (wyrok Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 16 kwietnia 2019 r., sygn. akt IV KK 423/18). W tym świetle o korzystniejszy wyrok może nie być łatwo. Niska społeczna szkodliwość czynu Dalej wskazać należy, że brak czasu nie jest żadną okolicznością łagodzącą. Natomiast trudno raczej przyjmować, że czyn zabroniony związany z posiadaniem środków odurzających jest generalnie sam w sobie czynem o niskiej społecznej szkodliwości. Niemniej jednak kwesta społecznej szkodliwości oraz ocena jej stopnia została uregulowana w art. 115 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny, zwanej dalej także „ Zgodnie z tym przepisem „przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia”. Za niską społeczną szkodliwością w przypadku takiego czyny może przemawiać nieznaczna ilość znalezionych środków odurzających, ich rodzaj (tzw. narkotyki miękkie), a nawet ich jakość, jak również to czy popełniła go osoba uzależniona (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku – II Wydział Karny z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt II AKa 41/19; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku – II Wydział Karny z dnia 23 czerwca 2016 r., sygn. akt II AKa 87/16). Niemniej jednak niska szkodliwość czynu w danym przypadku powinna przede wszystkim skutkować przyjęciem, że miał miejsce wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( 2019 poz. 852). „Art. 62. 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”. Te okoliczności, które Pan wskazał, zostały już prawdopodobnie wzięte pod uwagę przy kwalifikacji czynu jako przypadku mniejszej wagi. Poza tym za czyn ten przewidziane są także dalej idące kary niż grzywna, tj. kara ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku. Zatem zastosowanie grzywny jest tez samo w sobie przejawem złagodzenia kary. Wniesienie sprzeciwu i dalsze koszty Podsumowując, jeżeli nie zgadza się Pan z powyższym wyrokiem nakazowym, to ma Pan zawsze możliwość wniesienia sprzeciwu. Wówczas wyrok nakazowy ulega uchyleniu i sprawa prowadzona jest dalej na zasadach ogólnych. Natomiast trudno ocenić jest, jakie są konkretne szanse na ewentualne zmniejszenie grzywny. Proszę jednak pamiętać także, że prowadzone postępowanie na zasadach ogólnych będzie generowało dodatkowe koszty i może zdarzyć się tak, że nawet niewielkie obniżenie grzywny nie wyrówna zwiększonych kosztów sądowych. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼
Witam, W dniu 1.09.09 zapadł wyrok nakazowy z Sądu Rejonowego w sprawie o wykroczenie z art 85 &1 kw, w którym nakazano mi zapłacić w sumie 80 zł za koszty sądowe i kare 20h prac społecznych. Dnia 24.09 zapadło wezwanie z Sądu Rejonowego Sekcji Wykonywania Orzeczeń o dokonanie w/w wpłaty (ktorą niezwłocznie zapłaciłem). Postępowanie nakazowe jest odstępstwem od podstawowej formy procesu - postępowania zwyczajnego (w którym rozpoznawane są jedynie przestępstwa skarbowe). Pozwala na szybsze i mniej formalne zakończenie sprawy sądowej. Przepisy dotyczące przebiegu i regulacji postępowania nakazowego zawarte są przede wszystkim w art. 500-507 kodeksu postępowania karnego (ustawa z dnia r. kodeks postępowania karnego, ), dalej karny skarbowy, dalej (ustawa z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy, Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765) w art. 113 zawiera odesłanie do przepisów kodeksu karnego. wprowadza jednak odmienności w art. 171 i postępowanie nakazowe toczy się na podstawie przepisów ze zmianami zawartymi w postępowania karnego za podstawową formę procesu przyjmuje postępowanie zwyczajne. Jednak określone sprawy mogą być rozpoznawane w jednym z postępowań nich należy postępowanie uproszczone oraz postępowanie nakazowe. Postępowania szczególne mają na celu ograniczenie formalizmu oraz skrócenie czasu rozpoznawania sprawy. Kiedy można rozpoznać sprawę w postępowaniu nakazowym? W postępowaniu tym mogą być rozpoznawane zarówno wykroczenia jak i przestępstwa skarbowe. Warunkiem jednak jest to, aby sprawy te spełniały kryteria (przesłanki) do zastosowania postępowania uproszczonego. Oznacza to, że przed trafieniem sprawy do sądu musi być przeprowadzone dochodzenie, nie przypadku wykroczeń sytuacja jest jasna, ponieważ dla wszystkich wykroczeń ustawa przewiduje przeprowadzenie dochodzenia. Art. 117 § 1 również wyraźnie wskazuje, że orzekanie w sprawach o wykroczenia skarbowe następuje wyłącznie w postępowaniu nakazowym lub o przestępstwo skarbowe może być rozpoznana w trybie postępowania nakazowego, jeżeli równocześnie podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym (art. 500 w związku z art. 113 § 1 Tak się nie stanie, jeśli wcześniej prowadzone było dochodzenie. Przesłanki postępowania móc rozpoznać sprawę w tym trybie muszą zajść:1) przesłanki pozytywne - czyli takie, które muszą wystąpić, aby tryb nakazowy był dopuszczalny oraz2) przesłanki negatywne - nie mogą wystąpić, aby zastosowanie postępowania nakazowego było możliwe. Przesłanki pozytywne:Do podstawowej przesłanki pozytywnej należy wymóg, aby sprawa była możliwa do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym. Ten tryb można stosować się, jeśli postępowanie przygotowawcze było prowadzone w formie warunku rzeczywistego przeprowadzenia dochodzenia decyduje zakończenie postępowania przygotowawczego w tej formie (art. 500 § 1 i 3 warunek przewiduje, że wina sprawcy zabronionego czynu jak i okoliczności jego popełnienia nie mogą budzić jak i okoliczności zostają zbadane na podstawie materiału dowodowego, który został zgromadzony w przeprowadzonym dochodzeniu. Ponadto sąd powinien uznać, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konsekwencją popełnienia czynu zabronionego będzie orzeczenie kary lub środka karnego: 1) kary ograniczenia wolności albo grzywny do 200 stawek za przestępstwo oraz grzywny do 10-krotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia za wykroczenie; w drodze wyroku nakazowego za popełnione przestępstwo skarbowe możliwe jest orzeczenie tylko jednej z kar- ograniczenia wolności albo grzywny, nawet jeżeli naruszony przepis pozwalał orzekać także obie te kary łącznie;2) środki karne określone w art. 22 § 2 pkt 2-6- przepadek przedmiotów i przepadek korzyści majątkowej lub ich równowartości, zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu lub zajmowania określonych stanowisk i podanie wyroku do publicznej wiadomości; przy wykroczeniu - przepadek przedmiotów lub ściągnięcie jego równowartości. Orzekanie tych środków w wyroku nakazowym jest możliwe tylko wówczas, gdy w danym wypadku przewiduje to materialne prawo karne grzywny za przewinienia skarbowe grożą w 2011 roku?Środki karne mogą one być orzeczone obok każdej z wymienionych kar możliwych do wymierzenia wyrokiem także możliwość orzeczenia tylko środków karnych, jeżeli wynika to z przepisów Ponadto jeden wyrok nakazowy może dotyczyć kilku przestępstw/wykroczeń skarbowych jeśli orzeczone kary nie przekraczają wyżej wskazanych to również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 kwietnia 2011 r. ( KK 285/10) „Nie może ulegać żadnej wątpliwości, że określony przepisem art. 502 § 1 górny pułap kary grzywny, możliwej do wymierzenia w postępowaniu nakazowym, odnosi się nie tylko do kar jednostkowych orzekanych za poszczególne, zbiegające się przestępstwa, ale również do wymierzanej na ich podstawie kary łącznej.” Przesłanki negatywneNie można przeprowadzić postępowania nakazowego wobec osoby, która w danej lub w innej sprawie pozbawiona jest zachodzą okoliczności, w których obrona sprawcy jest obowiązkowa także nie można przeprowadzić postępowania nakazowego. Są to następujące okoliczności:1. W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę, jeżeli: a) jest nieletni, b) jest głuchy, niemy lub niewidomy, c) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego Oskarżony musi mieć obrońcę również wtedy, gdy sąd uzna to za niezbędne ze względu na okoliczności utrudniające Oskarżony musi mieć obrońcę w postępowaniu przed sądem okręgowym jako sądem pierwszej instancji, jeżeli zarzucono mu zbrodnię lub jest pozbawiony wolności.(Art..79 i 89 nakazowego nie przeprowadza się w sprawie z oskarżenia karny skarbowy wprowadza dwie dodatkowe przesłanki negatywne w art. Art. 171.§ 1. Zgodnie z nimi wydanie wyroku nakazowego jest niedopuszczalne jeśli stosuje się przepisy o odpowiedzialności posiłkowej oraz zgłoszono interwencję co do przedmiotów podlegających posiłkowa to odpowiedzialność osób trzecich za wymierzoną sprawcy przestępstwa skarbowego grzywnę i koszty postępowania, jeżeli odniosły one korzyść majątkową z popełnionego czynu zabronionego a nie odpowiadają bezpośrednio za popełnione posiłkową można nałożyć na osobę fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą odpowiedzialności prawnej, gdy sprawca działał jako jego zastępca, pełnomocnik, zarządca, pracownik bądź w innym charakterze występował w jego imieniu (art. 24 Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 sierpnia 2005 r.(Sygn. I FSK 441/05) odnosi się do odpowiedzialności posiłkowej spółki cywilnej, wskazując, że „W zakresie postępowania karnego skarbowego spółka cywilna, jako podatnik, nie może popełnić przestępstwa ani wykroczenia. Może je popełnić jedynie osoba fizyczna. Tylko bowiem osobie fizycznej, która złożyła nieprawidłową deklarację podatkową można zarzucić jakiś stopień niedbalstwa przy składaniu tej deklaracji, co wystarcza do postawienia zarzutu popełnienia wykroczenia karnego skarbowego. Co prawda przepisy Kodeksu karnego skarbowego dopuszczają nałożenie na osoby prawne, jak również na jednostki niemające osobowości prawnej odpowiedzialności za grzywnę nałożoną na inny podmiot na podstawie art. 24 § 1 i 184 § 1 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 1999 r. Nr 83 poz. 930) jednak ewentualna odpowiedzialność spółki następuje dopiero w przypadku, gdy spółka odniosła lub mogłaby odnieść z przestępstwa sprawcy korzyść majątkową, a grzywny nie jest w stanie uiścić sam skazany. Spółka cywilna będzie zatem odpowiadać posiłkowo, co oznacza, że nie ponosi ona odpowiedzialności karnej skarbowej w sposób bezpośredni”.Interwencja to instytucja procesowa, która umożliwia zainteresowanej osobie trzeciej ochronę swoich interesów prawnych poprzez wzięcie udziału w już toczącej się sprawie między innymi te mogą zostać zlikwidowane jeżeli:- w postępowaniu przygotowawczym uchylono wydane uprzednio postanowienie o pociągnięciu do odpowiedzialności posiłkowej i nie zawarto w akcie oskarżenia wniosku o jej nałożenie a sąd też nie widzi potrzeby jej nakładania oraz- interwenient wycofa interwencję do momentu wniesienia do sądu aktu oskarżenia (data jego wpływu do sądu); cofnięcie ma być takiej sytuacji droga do wydania wyroku nakazowego jest otwarta. Wyrok nakazowyWyrok nakazowy zawiera:1) oznaczenie sądu i sędziego, który go wydał, 2) datę wydania wyroku,3) imię i nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego,4) dokładne określenie czynu przypisanego przez sąd oskarżonemu, ze wskazaniem zastosowanych przepisów ustawy karnej,5) wymiar kary i inne niezbędne nakazowy może natomiast nie zawierać uzasadnienia (art. 504 § 1 i 2 wydawany jest przez sąd jednoosobowo na posiedzeniu bez udziału stron. Nie przeprowadza się rozprawy, ponieważ sąd może orzec na podstawie już uzyskanego materiału dowodowego postępowaniu wyroku nakazowego doręcza się prokuratorowi, oskarżycielowi i oskarżonemu (i jego obrońcy). Oskarżony i jego obrońca oprócz odpisu wyroku powinni otrzymać także odpis aktu osoby mogą wnieść sprzeciw od wyroku nakazowego w terminie siedmiu dni od dnia jego doręczenia. Za pomocą sprzeciwu oznajmiają oni, że nie zgadzają się na wydane rozstrzygnięcie, co powoduje, że wyrok traci moc a sprawa jest rozpoznawana na zasadach ogólnych- w postępowaniu zwyczajnym, w pierwszej instancji przed sądem możliwość cofnięcia sprzeciwu. Można to jednak uczynić tylko do momentu odczytania aktu oskarżenia na pierwszej rozprawie głównej. zLa41.wyrok nakazowy prace społeczne
